اختلالات عملکرد جنسی مردان

اختلال عملکرد جنسی در مردان, به عدم توانائی در رسیدن به رابطه رضایت بخش جنسی اطلاق می گردد. ممکن است ناشی ازناکاف بودن نعوظ.. اشکال در ریخته شدن مایع منی به مجرای پروستاتیک و یا اشکال در انزال باشد. ناتوانی جنسی شامل انواع زیر است:
اشکال در نعوظ: به معنی عدم توانائی در ایجاد و حفظ نعوظ سفت بوده که امکان دخول به واژن و رابطه رضایت بخش جنسی را نمیدهد
انزال زودرس: به انزال کنترل نشده قبل یا مدت کوتاهی بعد از ورود آلت به واژن اطلاق می شود.
انزال دیررس: به انزال دیررس اشاره دارد.
انزال برگشتی: به معنی برگشت مایع منی به داخل مثانه در حین انزال بوده و ناشی از نارسائی مکانیسم گردن مثانه است

کلیه علل اختلالات نعوظ مردان

اختلالات مادرزادی :فقدان جسم غاری-فیبروز جسم غاری- ضایعات طناب نخاعی-ابنرمالیتی های مادرزادی
اختلالت پانکراس :دیابت ملیتوس
اختلالات نرولوزیک: بیماری MS – نروپاتی اوتونوم- نروپاتی محیطی
اختلالت عروقی: pripaism ( نعوظ دردناک) -گرفتگی عروقی شریانهای اون منطقه- واریکوسل
اختلالات آدرنال: سرطانها- بیماری کم کاری غده مذبور بنام بیماری آدیسون
اختلالات تیروئیدی: کم کاری تیروئید- پر کاری تیروئید
صدمات به پانکراس: صدمه به آلت- شکستگی لگن- صدمه ستون مهره ها- انجام هر گونه جراحی روی ستون فقرات
داروها: بلوکر های اتونومیک- استروژنها- آنتی آندروژنها- رزرپین- بلوکر های گیرنده دوپامین
اختلالت گنادی: یعضی از سندروم های کم کاری غده جنسی مردانه- عوارض اوریون بیضه- چرخش دوطرفه بیضه
بیضه پیر مردان- سرطانهای بینابینی زن ساز- اخته شدن
اختلالات غده هیپوفیز مغزی: وجود غده های خوش خیم- و بدخیم- کم کاری غده مذبور-
متفرقه: بیماری نادری بنام هموکروماتوز- نارسائی کلیه- بیحالی و ضعف عمومی

بررسی روانشناختی دلیل عدم نعوظ و بزرگ شدن آلت مردانه و روشهای مفید برای درمان این مشکل

ممکنست «عنن» مرد بعلت بلند نشدن آلت او ناشی از افراط در جماع باشد. این علت را اشخاص، کمتر متوجه می شوند و چاره ندارند جز آنکه جانب اعتدال را در وصال رعایت کنند. اما اگر عنن مرد را خودش تقصیر نداشته باشد بی شک سبب آن زنست بدین معنی که زن در وصال با او، بی حس یا جهل و حیا و ترس و وسواس بیجا نشان می دهد و به عللی از این قبیل، سبب شکستن نعوظ مرد می شود.
زن و شوهر باید بخصوص در نکات مربوط به عمل جنسی، بی اندازه نسبت بهم صراحت و جسارت داشته باشند و هیچ نکته از رموز حال خود را در این باره از یکدیگر پوشیده نگاه ندارند و آنچه می خواهند، به یکدیگر بگویند و از همدیگر بخواهند تا با وحدت لذت بخشی در جسم و روحشان، بحد کمال و بطور تام و تمام صورت پذیر گردد و در انجام وظیفه زناشوئی قصور نورزند، زندگیشان بهم نمی خورد.
هیچکس نباید عمل تناسلی را یک عمل غیرقابل اهمیت ثانوی قلمداد کند. این عمل تناسلی است که روابط میان زن و شوهر بشمار می رود و هدف عشق است و اگر وجود نداشت، نه اشتباهی صورت می گرفت و نه خانواده ای پدید می آمد و نه مللی در عرصه گیتی پدیدار می شدند.
بسا هست که سبب عنن مرد، عادات او با ستمناء در دوران کودکی است. مردی به پزشک مراجعه کرد و از عدم نعوظ آلت خود مطالبی اظهار داشت. پزشک او را به خوبی معاینه کرد و علل جسمی برای عدم نعوظ آلت او نیافت جز آنکه متوجه شد که این مرد بسیار خجول است، از اینرو به او نصیحت کرد که با زنش جسور باشد.
از این گذشته زن خود باید داوطلبانه به جستجوی تمایلات و تمنیات شوهر بشتابد زیرا ممکن است شوهرش به دلخواه خود در این باه، اعتراف نکند و شرم و حیا، یا افاده مردانگی و عزت نفس او مانع آن شود که نیاز خاص خود را در مقدمات عمل جنسی، و توقع خود را در این باره از زنش به او بازگوید. در این صورت، برای زن دشوار نیست که به راز شوهرش با حدس و تخمین و تجربه و تکرار و آزمایش و پرسش پی برد و چون عکس العمل مطلوب دید، همان را در نظر بگیرد و هنگام وصال مراعات کند تا عمل جنسی آن دوباره رضایت از یکدیگر انجام پذیرد.

نتیجه عدم وجود عشق و تاثر و غم و غصه شوهر در عدم نعوظ آلت او:
عنن که ناشی از بیماری خاصی نیست، در شوهرانی پیدا می شود که زنشان را دوست نمی دارند و یا زنشان نسبت به ایشان التفاتی ندارد. عدم وجود عشق در میان زن و شوهر، علل بسیار دارد و از آن جمله، یکی اینست که ازدواج یک زن و مرد از آغاز ممکن است بر پایه عشق و محبت قرار نگرفته و بنا به مصالح دیگری انجام یافته باشد. چنین ازدواجی از پایه فاسد است و اگر زن و شوهر در رفع این فساد نکوشند و خود را به تبادل مهر و محبت عادت ندهند، عنن که در مرد بدین سبب بروز کند، درمان پذیر نخواهد بود.
زن و مردی که بنا به هرگونه علل و اسباب و مقدمات، زن و شوهر می شوند، باید بدانند که در برابر یک امر واقع قرار گرفته و چره ای جز پذیرفتن آن و رضا دادن به آن ندارند و هر طور هست باید عشق روحی و بدنی را میان خود ممارست کنند. عجب اینست که وقتی زن و شوهری عاشق نبودند ولی خویشتن را به دوست داشتن همدیگر، مغاذله با یکدیگر و انجام عمل جماع با تمام قواعد صحیح و به طرز لذت بخش، عادت دادند، رفته رفته خود ین ممارست، در آنان نسبت به یکدیگر ایجاد شور و علاقه می کند …
و باید دانست زن و شوهری که ترتیب میانه خود را اصلاح نکنند، روزگاری تباه دارند.
ممکنست عشق زن و مردی بعد از ازدواج بنا به علل دیگری از میان رفته یا سست شده باشد.
مثلا طرز رفتار یکی با دیگری زننده باشد و مزاج آن دیگری چنان باشد که گوئی از شیشه درست کرده اند و به کمترین زنندگی بشکند. در این حال، وحدت زناشوئی میان زن و شوهر دشوار است زیرا چگونه ممکنست دو همسر با این وضع به بستر روند و در حالی که از یکدیگر بیزارند، بهم پیوند یابند؟! البته ممکن است شوهری که نسبت به زنش رفتار زننده دارد، در حالی که زن بیزار او، به حال بیزاری، تسلیم است، با او نزدیکی کند اما اگر زنی نسبت به شوهرش تندی و زنندگی داشته باشد و یا بی لطفی و خشونت کند، محال است که به چنین شوهر متاثر و خشمناک و ناراضی از زن، نعوظ دست دهد و نزدیکی انجام پذیرد.
مرد هم در هر حال و هر وقت و با هر روحیه و حالت نمی تواند به عمل جنسی اقدام کند. مرد نیز دارای نفس حساس و عواطف رقیق است و زن باید روحیه و احساسات او را رعایت کند و محیطی در پیرامون خود و شوهر پدید آورد که عاری از موجبات تکدر خاطر بوده و آنچه در آن هست، شوق آور و اشتها آنگیز و محرک باشد. این یکی از مهمترین وظایف زنست.
چه بسا که سبب عنن و عدم نعوظ آلت مرد، غم و غصه های او و ناراحتیش در کارهای روزانه و امور اجتماعی است، چنین مردی، با خاطر آشفته و روح گرفته، به خانه باز می گردد. کیست که در اجتماعات امروزه از موجبات تکدر خاطر، مصون مانده باشد؟…
در این احوال، عنن موقت بمرد دست می دهد و میل به نزدیکی در او مخفی و محو می شود. زن باید وقتی شوهرش به خانه باز می گردد و در اطاق خواب با او بسر می برد و یا در بستر خواب و در کنار او قرار می گیرد این نکات را در نظر بگیرد و این احوال را به حساب بیاورد و توقعات و یا طرز رفتار خود را با آن هم آهنگ سازد.
پس برزنست که نخست، خاطر شوهر را از گرفتاریهای فردی و اجتماعی هر طور هست، در خانه آسوده گرداند و آنگاه او را نوازش و محبت کند تا عنن موقت و بی میلی ظاهری مرد برطرف شود.